အေဖ့ေလာက္ မၾကင္နာဘူး၊ မခ်စ္ဘူး
အေဖခဏခဏ မွာတယ္
ဒီေကာင့္အတြက္ ရင္ေလးလိုက္တာ
ဒီေကာင္ အတီး အတနဲ႔
ဒီေကာင္ တေဇာက္ကန္းလုပ္ခ်င္တဲ့ေကာင္
ဒီေကာင္ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္လည္း၀င္ပါ
ဒီေကာင္ တကယ္မလြယ္တဲ့ေကာင္
ငါ သိတတ္စပါပဲ
အေမငါ့ကို ပစ္သြားတယ္
အေဖဟာ အေမျဖစ္လိုက္ ၊ အေဖလို အေဖပီသလိုက္
ဆံပင္ေတြ ျဖဴလုိက္
အ႐ိုးေပၚ အေရတင္လိုက္
႐ႈံးလိုက္၊ ႏိုင္လိုက္
ငါတို႔ အိမ္ေလးကို ေရာင္းမယ္ႀကံလိုက္
ေယာက်္ားပဲကြ
အကႌ်ႏွစ္ထည္ ပုဆိုးႏွစ္ထည္ ရွိရင္ေတာ္ၿပီ
ကိုယ့္ရွိတာကိုယ္၀တ္တာ ဘာကို ဂ႐ုစိုက္ရမွာလဲ
ေရာ့ စား သား ၊ ငါတို႔ကို ဘုရားေကၽြးေနတာ
ညေန (၆) နာရီ ဘုရား ရွိခိုးရမယ္
ၾကားလား သား
ေက်ာင္းအပ္ရင္ အေဖကိုယ္တုိင္ လိုက္အပ္ေပးေနက်
အေမ့နာမည္ေမးေတာ့
အေဖငါ့ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး
“ကေလးရဲ႔အေမ ဆံုးသြားရွာၿပီ ဆရာမ”
ဒါပဲ အေဖ ဒါပဲ တတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္
ေဘးလူေတြ က႐ုဏာသံညင္းညင္း သက္ျပင္းခ်
ေၾသာ္ .. သနားစရာေလးပဲ။
မုန္းစားေက်ာင္းဆင္းတုိင္း
အေမေတြၾကားမွာ အေဖတိုးေ၀ွ႔ၿပီး ငါ့ဆီလာတယ္။
အေဖ၀ယ္လာတဲ့ ေခါက္ဆဲြသုပ္ေတြ
အေဖ့လက္နဲ႔ ငါ့ပါးစပ္ထဲ ခံြ႔ထည့္
ဒီလိုနဲ႔ ငါအရပ္နည္းနည္းျမင့္လာတယ္။
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ နည္းနည္း တိုးလာတယ္
အေဖထင္သလို
ငါအရြယ္မေရာက္ခင္ အေဖဆံုးတယ္
အေဖ့ေျမက်င္းထဲ ငါခဲေတြ ခ်ေပးလိုက္တယ္
အေဖ့ႏွာေခါင္းေသြး လွ်ံထြက္ေနတယ္
အေဖမြန္းက်ပ္ေနမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ အေဖ
အေဖ.. ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ေနၿပီဗ်
အေဖလံုး၀ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘူး မဟုတ္လား။
ၾကည့္ပါဦးအေဖ ၊ အေဖ့သားေလ
ကဗ်ာဆရာဟာ အေဖ့ရဲ႔ သားေလ
ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔ ေပေတေလလြင့္ေနတဲ့ အေဖ့သားစစ္စစ္
ကဗ်ာဆရာ တစ္ေကာင္ၾကြက္ေလ
ကၽြန္ေတာ့္အသံ အေဖ ၾကားသလို
အေဖ့အသံ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားရတယ္ အေဖ
စိတ္သာခ်အေဖ
ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့ေနာက္က လုိက္ခဲ့မယ္
တစ္ေနရာရာမွာ တစ္စံုတစ္ခု အျဖစ္ေတြ႔ၾကတာေပါ့
အခု ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္
ယုန္ကေလးေယာင္ ေဆာင္လိုက္ဦးမယ္
No comments:
Post a Comment