အပူသည္

အသစ္မဟုတ္ဘဲ
ေနေရာင္နဲ႔ ျပန္သထားတဲ့
မနက္ခင္းတစ္ခုမွာပါ ။

ကၽြန္ေတာ္ အ႐ူးအမူးျဖစ္ေနတာကေတာ့
အိပ္မက္ထဲက
ေမႊးျမတဲ့ နားရြက္ကေလးတစ္ဖက္ပါပဲ ။
ေလကလည္း တဟူးဟူး တိုက္ေနရဲ႔

ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ခိုကိုးရာမဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ဟာ
တစာစာေအာ္ေနရဲ႔ ၊
အလြမ္းေတြ ဖြာလန္က်ဲလို႔
ျမင္မေကာင္းေအာင္ ငိုထားတဲ့
ေတးသြားေလးလိုပဲ သက္ဆင္းခဲ့ ၊
သိပ္ေတာ့လည္း မဆန္းပါဘူးကြယ္တဲ့

တခၽြတ္ခၽြတ္ျမည္ေနတဲ့
သစ္ကိုင္းေျခာက္က
မာဂဓဘာသာစကားနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၽြးသိပ္တယ္ ၊

ေရတံခြန္ေအာက္၀င္လည္း အပိုပဲ ၊

ႏွလံုးသားတစ္ရပ္စာသာျမင့္တဲ့
ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုေဆာက္ၿပီး
ကမၻာဦးအစကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ၊

မီးကို စတင္ေတြ႔ ရွိသူဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနရဲ႔ ။ ။