သားအဖဂစ္တာ

အေဖလည္း ငယ္ငယ္က ဂစ္တာကို လြယ္ခဲ့ဘူးမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ဂစ္တာကို အတင္းျဖဳတ္ယူ
ဥပါဒ္ေတးေတြပါမပါ စစ္ေဆးရတယ္လို႔
အေဖ့အတြက္ေတာ့
ဂစ္တာဟာ
ေက်းလက္ဆီ အလည္အပတ္သြားဖို႔ အုန္းခံြေရာင္ျမင္း
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
သတၱဳၿမိဳ႔ပ်က္မွာ ဒုန္းစိုင္းမယ့္ဆုိင္ကယ္
အေဖက
ဂစ္တာကို အိမ္ဦးခန္းမွာ ေရွးေဟာင္းဓားလိုထားတယ္
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဂစ္တာဟာ ေမာင္းခ်ဓားတစ္မ်ဳိးပဲ
အေဖထင္သလိုေတာ့
အေရာင္ေၾကာင္က်ားနဲ႔ ေလဆာဓာတ္ျပားေတြ မဟုတ္ဘူးေပါ့
ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးဖြင့္ခ်လိုက္ရင္
ကြန္ဆာေဗးတစ္သီခ်င္းေတြပဲ ထြက္က်လာမွာ သိတယ္
လိုအပ္ရင္ ခုႏွစ္ႀကိဳးတပ္ တီးၿပီး
မလိုအပ္ရင္ ႐ိုက္ခ်ဳိးခ်င္ ႐ိုက္ခ်ဳိးလိုက္မယ္
ဒါ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္ရဲ႔ ေလာကဓံကို
စည္းလိုက္ေနတာပဲ အေဖ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
အႏုပညာေလွဆိပ္မွာ ဂစ္တာေတြ ဆံုရင္
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ႀကိဳးညိႇ
ၾကယ္ေတြဆီ ရြက္လႊင့္ၾကည့္ၾကမယ္ေပါ့
အဲဒါကို အေဖက
ေမွာင္ရိပ္ခိုကၽြန္းမွာ ပင္လယ္ဓားျပေတြဆံုရင္
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၀ုိင္ခြက္ခ်င္းတုိက္
ပင္လယ္နက္ထဲ ခုန္ခ်လိုက္ၾကေတာ့မယ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာခဲ့တယ္
လက္နက္အျပည့္နဲ႔ ဂစ္တာအိတ္ကိုလြယ္လို႔
(ဒစ္ပရာဒို္ မင္းသားလို)
ထရပ္ကားသံ တညံညံနဲ႔
ေကာင္းဘိြဳင္မုဆိုးေတြမ်ားတဲ့ ၿမိဳ႔ႀကီးကို ။
အေဖဟာ
ေဒါက္တာဇီဗားဂိုးရဲ႔ ဇာတ္၀င္ေတးကို ေလခၽြန္လို႔
ေဆာင္းရာသီ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြၾကား က်န္ခဲ့။
အခုဆို ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကံၾကမၼာရဲ႔ လက္ကြက္အေရႊ႔အေျပာင္းမွာ
ကီးအျမင္ဆံုးအသံထြက္ေနရတဲ့ ဂစ္တာေလးတစ္လက္ေပါ့
အေဖရဲ႔ ဂစ္တာသံေတြဟာ
ကၽြန္ေတာ္ အခုလိုအပ္ေနတဲ့ က႐ုဏာေတးသက္သက္ပဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္သိေနၿပီေလ ။             ။

ေမာင္ယုပိုင္