အေမ့ရင္ခြင္ကုိ ၿမိဳ႕႐ုိးတစ္ေထာင္ႏွင့္ မလဲႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း
ပဲြေစ်းတန္းထဲက စကၠဴဦးထုပ္နဲ႔ သစ္သားဓားတစ္လက္တို႔ျဖင့္
ဖံုတစ္ေထာင္းေထာင္းညကို စီးခ်င္းထိုး အႏိုင္ယူခဲ့ေၾကာင္း။
ပထမဦးဆံုးေသာ ေက်ာင္းတံခါး၀မွာ မ်က္ရည္ကိုလြယ္ထားေသာ ေရဗူးေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း။
အၾကည့္ကို အၾကည့္က တစ္ဖက္သတ္ေလာင္ၿမိဳက္ေစႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း။
ကိန္းဂဏန္းမ်ား၏ အနက္ေရာင္ဆူးမ်ားက ဘ၀၏ ေနာက္ေက်ာကို
စုတ္ၿဖဲနာက်င္ေစခဲ့ေၾကာင္း။
ယံုၾကည္ျခင္းဆိုသည္မွာ အေသအခ်ာ ေအးစက္မွ စားေကာင္းသည့္ ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္ေၾကာင္း။
မိုးရြာမယ္ ။ ေနသာမယ္ ။ ကလိမ္ကက်စ္ေတြ ပိုမိုထူထဲလာမယ္ ။
ေရခဲေတာင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္မယ္ ။ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္တဲ့ ျပဇာတ္ေတြ ၾကည့္မယ္။
ၿမိဳ႕႐ိုးတစ္ေထာင္ ။
ေရခဲေတာင္
အနက္ေရာင္ရွိသည့္ဆူး ။
တဖက္သတ္ေလာင္ၿမိဳက္ ၊ မ်က္လံုး ၊ အေသအခ်ာေအးစက္ ။
ကလိမ္ကက်စ္ ၊ သစ္သားဓား ၊ ေရဗူး ။
ခႏၶာထဲက သစ္ေတာမ်ား ျပဳန္းတီးေနၿပီ ။
႐ိုးသားမႈမ်ား နားစရာ သစ္ကိုင္းမရွိပါ ။
ဘာသတင္းမွ မထူးပါ ။
ျခင္တစ္ေကာင္လို တာ၀န္မဲ့စြာ ေသဆံုးသြားေသာ ညတစ္ည၏ ပလက္ေဖာင္းထက္
ဘာေတြမွ ပိုမထူးျခားခဲ့ပါ ။
အဲဒီမွာ
ငါဟာ
ကမၻာႀကီးကို ရွက္ရြံ႕အားနာခဲ့ရင္း
အုတ္ဂူေဟာင္းထဲက သုညတစ္လံုးလို လိမ့္ဆင္းသြားခဲ့ေၾကာင္း ။ ။
ႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment