မိသားစု

မိသားစု ဆိုတာ
တစ္ေယာက္ေရွ႕ေရာက္ဖို႔
တစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္ရတယ္
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း ထိုးထြက္ဖို႔
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း အခုတ္ခံရတယ္
မိသားစုသီခ်င္းဟာ အတက္အဆင္းရွိတယ္
သံစံုျမည္တယ္။
မိသားစုဆိုတာ
လူေျခာက္ေယာက္ရွိ လူေျခာက္ေယာက္
လက္ဆယ္ေခ်ာင္းရွိ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း
ေခတ္ကေတာင္းဆိုတဲ့အတုိင္း လႈပ္ရွားရတယ္
အိမ္ရွိ လူအကုန္ ။
မိသားစုဆိုတာ
ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ အဆက္မျပတ္ တိုက္ပဲြ၀င္ရတယ္
ရန္ကုန္ဟာ စစ္ေျမျပင္။
လဲက်သြားတဲ့ ငါ့အေဖေနရာကို
ငါညီေလး၀င္ခဲ့တယ္
ယိုင္နဲ႔သြားတဲ့ ငါ့အေမေနရာကို
ငါ့ညီမေလး၀င္ခဲ့တယ္
မိသားစုကို ငါမျမင္ခဲ့ဘူး။
ငါ့အေတြးအေခၚက
သားသမီးဆိုတာ သီးျခားရွင္သန္ရတဲ့ ဘ၀တစ္ခု ။
ငါဟာ လမ္းေပၚမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့လို႔
လမ္းနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္ ။
ငါ့မိသားစုမွာ ငါဟာ မလင္းတဲ့မီး
ငါ့မိသားစုမွာ ငါဟာ မလံုၿခံဳတဲ့ ထရံ
ငါ့ႀကိဳးကို တီးခတ္လိုက္တိုင္း သံေၾကာင္ထြက္တယ္
ငါ့မိသားစုမွာ မိုးယိုေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ ရွိေနတယ္ဆိုလည္း
ငါပဲျဖစ္မွာ
ငါ့မိသားစုမွာ
ၾကမ္းခင္တစ္ခ်ပ္ က်ဳိးပဲ့ေနတယ္ဆိုလည္း
ငါပဲျဖစ္မွာ
မေအာင္ျမင္တဲ့ ေဘာလံုးအသင္းဟာ ငါ့မိသားစုပဲ
မ၀င္တဲ့ဂိုးေတြကို ငါသြင္းခဲ့တာ ။

စိုင္း၀င္ျမင့္
(ခ်ယ္ရီ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၊ ၂၀၀၃)