ရထား

ဘ၀ဟာ
မ်က္ႏွာမူရာတည့္တည့္ အခ်ိန္မွန္ေျပးေန႐ံုသက္သက္ ။
တကုိယ္ေတာ္ ေျခဦးတည့္ရာ
မိုင္ကုန္ေျပးထြက္ခ်င္ေပမယ့္
ေသြးနဲ႔ နီးစပ္ရာ
သံေယာဇဥ္အတဲြမ်ားခ်ိတ္ဆက္
မႏိုင့္တႏိုင္ လက္တဲြ သယ္ပိုးရေပါ့ ။
ငါ့ကိုယ္ငါ စိတ္နာခဲ့
ရွင္ျခင္း နဲ႔ ေသျခင္း သံလမ္းႏွစ္ေၾကာင္းေပၚ
အစုန္အဆန္ ေခါင္းထိုးေျပးရ
အေမာေျဖ႐ံုသက္သက္ ဘူတာ႐ံုေတြ
အ၀င္အထြက္ အသံေပးရ
ၾကာရင္ ........
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ မွတ္မိဖို႔ေတာင္ ခက္မယ္ ။
မတြန္႔ဆုတ္ပါဘူး
မိုးေပၚက က်မလာႏိုင္တဲ့ သစၥာတရား
ေသေျပးရွင္ေျပးလမ္းေပၚကရတဲ့ အနမ္းမ်ား
ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ရင္ခုန္တယ္ ။          ။

ေနပန္ဦး