ေမြးစားသား

သစ္ပင္ဆိုရင္ သစ္ရြက္ေတြ ၀ါးျခမ္းမွာညႇပ္
ေသနတ္ဆုိရင္ ကေလးကစားတဲ့ ေခ်ာက္ခ်က္
မင္းသား ေရႊအ ဆိုရင္ လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္
လူဆိုးႀကီး မဲလံုး ဆိုရင္ လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္
ေနာက္ခံကားဆိုရင္ မေတာက္တေခါက္
ေတာျပဇာတ္ကေလးပါ ။
အဲဒီ သစ္ပင္ေအာက္မွာ (၀ါးျခမ္းေတြလႈပ္ရင္း)
အဲဒီ စကားမေျပာတတ္တဲ့ ေရႊအကို (လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔)
အဲဒီ လူဆိုးႀကီး မဲလံုးက ေတြ႕ရွိသြား (ေက်ာသပ္ရင္သပ္)
အဲဒီ “ေမြးစားသား” ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ကေရာ (မယ္ဒလင္သံ)
အဲဒီ ေတာျပဇာတ္ကေလးပါ ။
ေက်းဇူးတရားေတြ ေရာစပ္ေနတဲ့ မႈိ႕အိတ္ကို
လက္စားေခ်ျခင္း ကူးတို႔ဆိပ္ေရာက္ကာမွ
ေရႊအက တိတ္တဆိတ္ေလသလပ္ျပတယ္ ။
“စကားမေျပာတတ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ရတာ
ဗူးဆို႔ဖြင့္ အရက္ပုလင္း ေရစိမ္ေသာက္ရသလိုပါပဲ” တဲ့
(ကဲ ေရႊအရဲ႕ ဒိုင္ေတြ လႊတ္မေကာင္းလား)
လူဆိုးႀကီး မဲလံုးေရ
ၿပံဳးၿပံဳးေလးသာ ေသလိုက္စမ္းပါေတာ့
ေရာ့ အဲဒါ အေဖ့အတြက္ (ဒိုင္း)
ေရာ့ အဲဒါ အေမ့အတြက္ (ဒိုင္း)
ေရာ့ အဲဒါ က်ဳပ္အတြက္ (ဒိုင္း)
သံုးခ်က္စလံုးမွာ
ေရႊအဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ပစ္သတ္လိုက္ပါတယ္ ။

သင္းလိႈင္သစ္
(ရယ္စရာ ၊ မတ္ ၊ ၂၀၀၀)